Badania naukowe wykazały, że jako mięsożercy, koty mają bezwzględne zapotrzebowanie na składniki, które nie są niezbędne w diecie innych ssaków. Wyższe zapotrzebowanie na białko jest jednym z przykładów. Przypisuje się je niezdolności do obniżenia katabolizmu związków azotowych wtórnej do spożywania niemal wyłącznie diety złożonej z kręgowców. Badania potwierdzają, że kotowate mogą dostosowywać spalanie białka do ich podaży w karmie pod warunkiem, że ich zapotrzebowanie na białko jest zaspokojone. Jednakże, ich niezdolność do ograniczenia katabolizmu azotu może nie w pełni tłumaczyć ich wysokie zapotrzebowanie na białko. Jeden z ostatnio zaproponowanych modeli sugeruje, że kot wykazuje wysokie zapotrzebowanie na białko w związku ze swoim wysokim zapotrzebowaniem na endogenną glukozę, które pokrywane jest przez obligatoryjną, opartą na aminokwasach, glukoneogenezę. Postuluje się, że wysokie zapotrzebowanie na białko wynika z tego, że aminokwasy włączane są w glukoneogenezę dla dostarczenia glukozy do mózgu i innych potrzebujących jej tkanek.