Cukrzyca (DM) psów i kotów ma zarówno środowiskowe, jak i genetyczne przyczyny. DM typu 2 jest najczęstszą postacią u kotów. Koty Burmskie są predysponowane (prawdopodobnie wskutek czynników genetycznych), a środowiskowe czynniki ryzyka obejmują wiek, otyłość, płeć męską, kastrację, określone leki, nieaktywny tryb życia oraz przebywanie wyłącznie w domu. Diety wysokowęglowodanowe zwiększają poziom glukozy i insuliny we krwi i moga predysponować koty do otyłości i DM. Niskowęglowodanowe, wysokobiałkowe diety mogą pomóc zapobiegać cukrzycy u kotów z grupy ryzyka. Są również dowody na udział zarówno genetycznych, jak i środowiskowych czynników ryzyka w rozwoju DM u psów. Przynajmniej 50% psów z cukrzycą ma DM typu 1 (wywołaną immunologicznym zniszczeniem komórek beta). Około 28% przypadków wynika z rozległego uszkodzenia trzustki wtórnego do przewlekłego zapalenia tego narządu. Diety wysokotłuszczowe łączone są z ryzykiem zapalenia trzustki, ale nie ma opublikowanych danych wskazujących na otyłośc jako czynnik ryzyka cukrzycy psów lub na to, że wyraźny Typ 2 występuje u psów. DM wyustępująca u suk w ciązy lub w diestrus jest bardzo zbliżona do ciążowej cukrzycy u ludzi.