Immunodietetyka to badania zalezności między pokarmem a układem odpornościowym. Rozwinęła się wraz z badaniem nad niedoborami odporności wywołanymi niedożywieniem. Jednakże, dzięki postępowi technologicznemu w ostatnich kilku dekadach, niedożywienie nie jest już główną przyczyną obniżonego status immunologicznego u zdowych pod innymi względami ludzi/ zwierząt. Rolę głównej przyczyny niedoborów odporności przejęły raczej fazy życia (noworodka lub starcza) oraz naturalne stresory. W odróżnieniu od niedożywienia, niedobór odporności spowodowany etapem życia lub naturalnymi stresorami nie może być skorygowany poprzez usunięcie przyczyn dietetycznych. Obniżony status immunologiczny związany z fazą życia lub naturalnie występującym stresem charakteryzuje się obniżoną zdolnością do przetwarzania i prezentowania obcych antygenłów komórkom odpornościowym, co skutkuje mniej skuteczną lub zaburzoną odpowiedzią immunologiczną prowadzącą do zwiększonej podatności na infekcje oraz zaburzenia autoimmunologiczne i nowotwory. Poza dostarczaniem niezbędnych składników odżywczych, dieta może aktywnie wpływać na układ odpornościowy. Ponad 65% komórek odpornościowych organizmu znajduje się w przewodzie pokarmowym, co czyni go “największym narządem układu odpornościowego”. Receptory obecne na komórkach odpornościowych w przewodzie pokarmowym są głównym celem immunomodulacji poprzez dietę. Dieta wchodzi w interakcję z układem odpornościowym na wielu poziomach, zaczynając od dostarczania podstawowych substancji odżywczych, poprzez dostarczanie wyższych poziomów kluczowych składników, jak białko, witaminy i składniki mineralne, a kończąc na bardziej celowanej modulacji układu odpornościowego. Struktura tych interakcji, wraz z odpowiednimi przykładami, jest przedstawiona w tej pracy.