Wraz z wiekiem u niektórych psów rozwija się zaburzenie neurodegeneracyjne, które często określa się mianem zespołu zaburzeń poznawczych psów (CDS). Rozpoznanie CDS może byc oparte o badanie kliniczne lub badania dodatkowe. Głównymi zmianami behawioralnymi w przebiegu CDS są dezorientacja, zmiany w interakcji z ludźmi i innymi zwierzętami, zaburzenia cyklu snu i czuwania, załatwianie potrzeb fizjologicznych w domu oraz zmiany w poziomie aktywności fizycznej. Podczas stawiania diagnozy klinicznej ważne jest wykluczenie zaburzeń mogących manifestować się podobnymi zmianami w zachowaniu. Leczenie CDS obejmuje interwencję farmakologiczną oraz dietetyczną. Postępowanie dietetyczne w CDS oparte jest na zastosowaniu antyoksydantów i kofaktórów mitochondrialnych, a ostatnie badania wykazały, że długotrwała suplementacja średniołańcuchowych trójglicerydów może poprawiać funkcje poznawcze u starszych psów. CDS należy uznać za problem dobrostanu zwierząt, a implikacje omówione są w artykule.