Badanie to miało na celu określenie wpływu różnych poziomów białka pokarmowego na parametry krwi, objętość osocza oraz pułap tlenowy (VO2max) u zaprzęgowych psów podczas rygorystycznego treningu. 32 alaskańskie psy zaprzęgowe podzielone zostały losowo na cztery grupy, otrzymujące izokaloryczną dietę zawierającą różną procentową zawartość białka (18%, 23%, 29% lub 35%) przez okres 1 miesiąca przed oraz podczas 12-tygodniowego treningu. Masa ciała, ilość pobranej energii i białka, objętość osocza, PCV, stężenie hemoglobin oraz biochemiczne parametry surowicy oceniano w tygodniach 0, 8 i 12. Wyniki pokazały, że urazy tkanek miękkich u psów otrzymujących 18% białka były większe, niż w innych grupach, oraz że po 12 tygodniach wykazywały niższy poziom sodu i hemoglobiny, niż psy otrzymujące 29 lub 35% białka. Po upływie 12 tygodni psy otrzymujące 35% białka miały większą objętość osocza, co może przekładać się na lepszą wydolność.