W badaniu tym oceniano znaczenie terapii antyoksydacyjnej w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów (RA), gdyż wolne odniki tlenowe uważa się za zaangażowane w uszkodzenia tkanek w przebiegu tej choroby. Wykorzystano grupę 40 pacjentów z RA, losowo rozdzielonych pomiędzy dwie grupy z różną terapią. Jedna grupa otrzymywała standardowe leczenie. Druga- suplementację antyoksydantów, jak również standardowe leczenie. Próbki krwi pobierano na początku badania oraz po 12 tygodniach. Oznaczano markery stresu oksydacyjnego, takie jak dialdehyd malonowy (MDA) oraz przeciwutleniacze- tiole, glutation i witamina C. Stężenia tych antyoksydantów wzrosły po terapii, podczas gdy poziom MDA zmalał. Sugeruje to znaczenie terapeutyczne suplementacji antyoksydantów dla przeciwdziałania peroksydacji lipidów, możliwej przyczyny uszkodzeń tkanek u tych pacjentów. Dla ostatecznej konkluzji dotyczącej bezpieczeństwa stosowania i skuteczności terapii antyoksydacyjnej u pacjentów z RA potrzebne są dalsze badania